มีคนเลี้ยงไก่ 2 คน
คนที่ 1 ทุกเช้าจะเอาตะกร้า เข้าไปใน โรงเรือนเลี้ยงไก่ แล้วก็ เก็บ "ขี้ไก่" ใส่ตะกร้ากลับบ้าน!! แล้วทิ้งไข่ไก่ ให้เน่าไว้ในโรงเรือน เมื่อเขาเอาขี้ไก่กลับถึงบ้าน ทั้งบ้านก็เหม็นหึ่ง ไปด้วยกลิ่นขึ้ไก่ !!!
คนทั้งบ้านต้องทนกับกลิ่นเหม็น!!!
คน เลี้ยงไก่คนที่ 2 เอาตะกร้าเข้าไปในโรงเรือนเลี้ยงไก่ เก็บไข่ไก่ใส่ตะกร้าเอากลับบ้าน เขาเอาไข่ไก่ลงเจียว กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบ้าน คนทั้งบ้านได้กินไข่เจียวแสนอร่อย ไข่ไก่ที่เหลือ เขาก็เอาไปขาย แล้วได้เงินมาใช้จ่ายในบ้าน ทุกคนในบ้านมีความสุขมาก.....
ในชีวิตของเรา พวกเรา เป็นคนเก็บ "ไข่ไก่ " หรือ เก็บ"ขี้ไก่"
เราเป็นคนเก็บ "ขี้ไก่" โดยเฝ้าแต่เก็บ เรื่องร้ายๆ แย่ๆที่เกิดขึ้นในชีวิตเราไว้ในหัวของเรา และมีความทุกข์ตลอดเวลาที่คิดถึงมัน!!!
หรือเราเป็นคนที่เก็บ"ไข่ไก่" เราจดจำสิ่งที่ดีๆที่เกิดในชีวิตของเรา และมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงมัน!!
คน เราส่วนใหญ่ชอบเป็นคนเก็บ "ขี้ไก่"
เราถึงต้องเป็นทุกข์ตลอดเวลา เรื่องความเสียใจ ความผิดพลาด ความเจ็บใจฯลฯ มักจะติดอยู่ในใจของเรานานเท่านาน
ถ้าเราอยากมีความสุขในชีวิต เลือกเก็บ"ไข่ไก่" กับชีวิต
ทิ้ง "ขี้ไก่" ไปเถอะ ชีวิตของเราจะได้มีความสุขซักที...
บรรณาธิการ
ผมได้รับบทความนี้ที่ได้เวียนไปในกลุ่ม E-mail ทั้งหลาย เป็นเรื่องเล่าที่ทำให้คนเราได้สติถึงการจะดำรงชีวิตต่อไปว่า เราจะประพฤติปฏิบัติอย่างไร เราจะปล่อยวางอะไรไปได้บ้าง และอะไรที่เราควรยังต้องรับผิดชอบ
สำหรับราษฎรในวัยอาวุโสอย่างผมและเพื่อนๆเป็นอันมาก ผมก็ถามตนเองอยู่เหมือนกันว่า เราจะดำรงชีวิตไปอย่างไร ปล่อยวางทุกอย่างในโลก เหมือนถือบวช หรือเราจะพอเลือกปล่อยวางในบางอย่าง และเลือกที่จะทำในบางอย่าง ผมเป็นครู และมีความสุขกับการสอน การให้ความรู้คน แต่การสอนของผมเปลี่ยนไป ผมเลือกที่จะสอนในสิ่งที่ผมไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องกังวลมาก ทำอะไรดีๆ แล้วก็แผ่เมตตา ไม่ยึดไม่ถืออะไรให้ต้องเหนื่อยใจ ควบคุมความโกรธหรือเกลียดในเรื่องใดๆ ให้ต้องมากระทบจิตใจ แล้วก็รู้สึกสบายใจ ชื่นชมกับโลกใบนี้ที่ไม่สมบูรณ์หรอก รักในบ้านเมืองนี้ที่ก็ไม่สมบูรณ์อีกเช่นกัน แต่หากเห็นว่าอะไรไม่ถูก ไม่ดี ก็จะแสดงความคิดเห็นอย่างไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกรงใจ แต่ต้องด้วยความรักและปรารถนาดี ผมชอบท่องเที่ยว ได้เห็นในสิ่งใหม่ๆ ที่แม้เราอายุมากแล้ว แต่เราก็ยังเพิ่งเคยไป ไปแล้วก็มาเล่าให้คนรุ่นลูกรุ่นหลานได้เห็นได้ฟัง
ถูกหรือผิดไม่ทราบ แต่ผมก็มีความสุขในชีวิตที่เพียงพอ และไม่ต้องไปกังวลอะไรมากแล้ว มันเป็นชีวิตที่ผมได้เลือก และผมพอใจกับมัน
ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org
No comments:
Post a Comment