ความสุขของพ่อกับแม่

ความสุขของพ่อกับแม่

โดย Fms Srru
มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์

ภาพ การแสดงความยินดีที่เริ่มตั้งแต่ในหมู่บ้าน พ่อแม่ ญาติ พี่น้อง

Keywords: การศึกษา, education, higher education, graduation day, commencement,  การรับปริญญา, บัณฑิต, มหาบัณฑิต, ดุษฎีบัณฑิต

จากความล้มเหลวตอนผมจบ ม.๖ ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเอกชน ก็เรียนไม่จบ ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังพอสมควร

แต่ผมก็มุ่งมั่นเรียนจนจบจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้เห็นรอยยิ้มและความภูมิใจของพ่อกับแม่ที่มีต่อผม

หลังจากนั้นผมก็เรียนจนจบปริญญาอีก 3 ใบ รวมเป็น 4 ใบ ทุกครั้งที่ผมเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ผมไปคนเดียว บอกพ่อกับแม่ว่าจะไปรับปริญญา พ่อกับแม่ก็ถามว่า จะให้ไปด้วยหรือเปล่า ผมบอกว่าไม่ต้องไปหรอก มันเหนื่อย มันเสียเวลา

ตอนที่ผมจบปริญญาโทจากจุฬาลงกรณ์ แม่บอกว่า แม่อยากไปถ่ายรูปด้วยที่บริเวณคณะอักษรศาสตร์ เพราะเห็นลูกคนอื่นๆ ถ่ายภาพมาแล้วดูสวยดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว พ่อกับแม่อยากไปร่วมแสดงความยินดีกับผม ซึ่งการที่ผมเรียนจบจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นั้นเป็นความสำเร็จสูงสุด ในการศึกษาของตระกูลผมแล้ว

แต่ผมก็ไปคนเดียว ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว มีแต่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เรียนจุฬาฯ ด้วยกัน

เมื่อผมเรียนจบปริญญาเอก พ่อกับแม่ก็ถามว่าจะไปรับไหม จะให้ไปด้วยไหม ผมก็บอกว่าไม่ต้องไปหรอก ด้วยเหตุผลเดิมๆ คือ คนเยอะ เหนื่อย ไกล

ในวันซ้อมใหญ่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ พี่ๆ ที่เรียนจบปริญญาเอก บอกผมว่า เสียใจมาก ที่ไม่ได้ให้พ่อไปงานรับปริญญา ซึ่งมันย้อนกลับไปไม่ได้

ซ้อมรับเสร็จแล้ว เข้าไปฟังโอวาทจากท่านอาจารย์ท่านหนึ่ง ท่านบอกว่า แม่ท่านซึ่งป่วยหนักบอกน้องสาวท่านว่า ให้รักษาชีวิตท่านไว้ เพื่อให้เห็นท่านได้เรียนจบการศึกษาสูงสุด

รุ่งเช้า ผมโทรบอกแม่ว่า จะไปถ่ายรูปที่บ้าน ผมบอกแค่นั้น แม่บอกว่าให้รับหลานสาวไปด้วย ผมก็แวะไปรับหลานสาวซึ่งเป็นลูกของน้องสาว ไปถึงบ้าน แม่บอกว่า ให้รอญาติๆ ก่อน แม่โทรศัพท์บอกพี่น้องของแม่ทุกคน

ผมเห็นความยินดีของแม่ที่มีต่อลูกชายคนนี้อย่างยิ่งใหญ่ ซึ่งเหลืออยู่เพียงคนเดียว น้องชายผมเสียชีวิตเมื่อ 22 ปีที่แล้ว

เกิดมาในชีวิตหนึ่ง ได้ทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจ ก็ถือว่าได้ตอบแทนพระคุณแล้ว ซึ่งเป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้น

ความรักของพ่อกับแม่นั่นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะตอบแทนหมด.