มารู้จักอาจารย์มหาวิทยาลัยเสื้อแดง

มารู้จักอาจารย์มหาวิทยาลัยเสื้อแดง

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob.cooparat@gmail.com

Keywords: การเมือง, politics, การปกครอง, governance, อุดมศึกษา, higher education, tertiary education, มหาวิทยาลัย, เสรีภาพทางวิชาการ, academic freedom, ความอดทนทางปัญญา, intellectual tolerance

วัฒนธรรมคนเสื้อแดง ก่อเกิดมาพร้อมกับระบอบทักษิณ และมีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเมื่อมีการรัฐประหาร

ทำไมอาจารย์หลายคนเป็นเสื้อแดง

ผมได้มีโอกาสพูดคุยถามความเห็นผู้ใหญ่ในแวดวงที่รู้จัก “อาจารย์เสื้อแดง” เหล่านี้ พอสรุปประเด็นได้ว่านักวิชาการและอาจารย์มหาวิทยาลัยหลายคนที่จบการศึกษามาอย่างดี แต่ทำไมไปเดินตาม

แนวทางเสื้อแดงเหมือนอย่างหลุดโลก ซึ่งมีหลายเหตุผลดังนี้ครับ

 (1) มีพื้นฐานการเกลียดเจ้า มองไม่เห็นสิ่งดีในสถาบัน (2) มีความเชื่อในทฤษฎีการต่อสู้ทางชนชั้น และเขามองการต่อสู้เพื่อชนชั้นที่เสียเปรียบในสังคมเป็นสิ่งดีงาม (3) ติดยึดกับหลักปรัชญา ประวัติศาสตร์ มากกว่าที่จะยืดข้อมูลข้อเท็จจริงในสภาพที่เป็นอยู่ ซึ่งในทางวิชาการเรียกพวกนี้ว่า Dogmatic (4) อยู่ในแวดวงที่ต้องเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์หรือวารสาร ชนิดที่ไม่ได้มีโอกาสศึกษาวิจัยอย่างลึกซึ้งที่ต้องใช้เวลา จึงเป็นแนวเขียนแบบใช้ทฤษฎีแล้วตีความออกมาในแนวความเชื่อของตน มากกว่าที่จะไปศึกษาจากสภาพการณ์ที่เป็นจริง ยิ่งมีสื่อของระบอบทักษิณรองรับการนำเสนอ มีระบบรางวัลทางสังคมของกลุ่มเขาสนับสนุน หากจะพูดหรือนำเสนอ ก็มีทั้งสื่อโทรทัศน์เสรี วิทยุ หนังสือพิมพ์และวารสารสิ่งพิมพ์ต่างๆในค่ายรัฐบาลรองรับ

คนเหล่านี้แม้จะเป็นคนเรียนหนังสือมาสูง เป็นผู้มีสติปัญญา แต่ก็ติดหล่มวิชาการ มองปัญหาอย่างเพียงด้านเดียว และหาทางออกจากหล่มไม่พบ

ภาพเก่า จากการชุมนุมของคนเสื้อแดง

-------------

ภาพ ทักษิณ ชินวัตร ผู้มีบทบาทสำคัญที่ทำให้การเมืองไทยเปลี่ยนแปลงไป สู่ความขัดแย้งรุนแรง

ภาพ อาจารย์เสื้อแดง เหมือนกับคนเสื้อแดงมองไม่เห็นจุดอ่อนของการบริหารบ้านเมืองโดยผ่านระบบตัวแทนอย่างนายกรัฐมนตรีตัวแทน ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร 

ภาพ อาจารย์เสื้อแดงยึดการเลือกตั้งเป็นดังคัมภีร์ของประชาธิปไตย และมองไม่เห็นปัญหาเผด็จการรัฐสภา และระบบคอรัปชั่นที่ตามมา

ภาพ นักวิชาการเสื้อแดง มองไม่เห็นและไม่เคยวิเคราะห์ปัญหาระบอบทักษิณว่ามีจริง และมีปัญหาร้ายแรงต่อสังคมไทย

ภาพ นักวิชาการ อาจารย์เสื้อแดง มองไม่เห็นปัญหาของสิ่งที่ตามมาจากระบอบทักษิณ ดังเช่นกรณีนโยบายรับจำนำข้าทุกเม็ด

ทำไมไม่ไล่อาจารย์เสื้อแดงออกจากมหาวิทยาลัย

มีคนถามผมบ่อยครั้ง “ทำไมไม่ไล่อาจารย์เสื้อแดงออก” แล้วมักให้เหตุผลตามมาว่า เขาหมิ่นเบื้องสูง เขาทำให้บ้านเมืองแบ่งแยก เขาเป็นคอมมิวนิสต์ เขาเผยแพร่สิ่งที่เป็นอวิชชา และอื่นๆอีกมากมาย

ผมคิดว่าผู้บริหารมหาวิทยาลัยตั้งแต่ระดับอธิการบดี คณบดี จนระดับหัวหน้าภาควิชาคงจะได้รับคำวิพากษ์ว่า “ใช้ไม่ได้” คำอธิบายมีดังนี้ครับ ในมหาวิทยาลัยของประเทศพัฒนาแล้วทั่วโลก เขาต้องมีหลักหนึ่งที่เหมือนกันคือ ผดุงเสรีภาพวิชาการ (Academic freedom) เขาจึงให้การบริหารคณาจารย์ยึดหลักว่าจะไม่มีการไล่ออกด้วยความคิดเห็นทางวิชาการหรือการเมืองที่ต่างกัน ตรงกันข้าม อาจารย์มหาวิทยาลัยพึงร่วมกันรักษาหลักการนี้ไว้ตราบที่อาจารย์เขาได้ทำหน้าที่ในการวิจัยและแสดงความคิดเห็นทางวิชาการอย่างบริสุทธิใจ

แต่มีอีกหลักหนึ่งที่ว่า อาจารย์มหาวิทยาลัยจะดำรงอยู่ได้ด้วยหลัก Publish or perished หรือ “หากไม่ทำงานวิชาการ ไม่วิจัย ไม่เขียนหนังสือ ชีวิตของท่านต้องเน่าเสียแน่” และเมื่อเขียนงานวิชาการใดๆ หรือพูดอะไรออกมา ก็ต้องรับผิดชอบต่อข้อมูลและความคิดความเห็นนั้น และต้องไม่กระทำอย่างรับอามิสสินจ้าง แล้วมาบิดเบือนงานวิชาการ หรือเขียนอย่างยกเมฆ หรือลอกเลียนงานคนอื่นๆเขามา

อาจารย์เสื้อแดงเป็นคนส่วนน้อยของมหาวิทยาลัย แต่เขามีสิทธินำเสนอเรื่องราวความคิดความเห็นของเขา เพราะผู้มีอำนาจในสังคมและสื่อต่างๆ เป็นฝ่ายสนับสนุนเขา แต่ภายในมหาวิทยาลัยเอง เขาเป็นกลุ่มคนแปลกแยก เรียกว่า พวก Non-conformist สังคมไทยก็ต้องเข้าใจสภาพเช่นนี้ครับ เมื่อเราเป็นคนกลุ่มน้อย เราก็ต้องการเสียงของเราได้รับการรับฟัง และเมื่อใดเมื่อเรากลายเป็นคนส่วนใหญ่ เราก็ต้องมีความอดทนที่จะรับฟังเสียงของคนส่วนน้อยอื่นๆด้วย ซึ่งสิ่งนี้เป็นคุณสมบัติของสังคมอารยะ คือต้องมี “ความอดทนทางปัญญา” (Intellectual tolerance) พระเจ้าให้ปากเรามา 1 ปาก แต่ก็ให้หูเรามา 2 หู นั่นคือ เราต้องฟังคนอื่นๆเขามากกว่าที่เราจะพูดออกไปแล้วไม่รับฟังใครเลยครับ