Thursday, December 24, 2015

ฝูงหมาป่า (Wolf Pack) ในวนอุทธยานในสหรัฐเมริกา

ฝูงหมาป่า (Wolf Pack) ในวนอุทธยานในสหรัฐเมริกา

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob.cooparat@gmail.com

Keywords: ความเป็นผู้นำ, leadership, ผู้สูงวัย, elders, สัตว์สังคม, social animal, หมาป่า, Wolves, wolf, ฝูงหมาป่า, wolf pack

หมาป่าอยู่เป็นฝูงในทวีปอเมริกาเหนือ ดังในแถบวนอุทยาน Yellow Stones ซึ่งช่วงฤดูหนาว ก็จะหนาวจัด จะดำรงชีวิตได้ ก็ต้องไล่ล่าล้มสัตว์ใหญ่และเล็กมาเป็นอาหาร


ภาพ การเคลื่อนย้ายของฝูมหมาป่า (Wolf pack)


ภาพ หมาป่าเป็นสัตว์สังคม อยู่รวมกันเป็นฝูง แต่ละตัวระดับการเป็นผู้มีอำนาจในฝูงที่ต่างกันตามลำดับ ตัวอ่อนแอกว่าต้องยมอรับตัวที่แข็งแรงกว่า

หมาป่าดำรงชีวิตอยู่ได้เป็นสังคม อยู่เป็นฝูง มีตัวเป็นหัวหน้า ซึ่งต้องพิสูจน์ตัวเองชนะตัวอื่นๆที่ท้าทายความเป็นตัวนำ หัวหน้าต้องมีผู้ตาม แต่ทุกตัวต้องทำหน้าที่ ไม่ว่าหัวหน้า ลูกน้อง ตัวหนุ่มสาว หรือตัวสูงวัย ทั้งฝูงต้องร่วมกันล้มสัตว์ใหญ่ได้สักตัว ก็จะได้กินกันทั้งฝูง

ในรูปแบบการเคลื่อนขบวนของฝูง (Wolf pack) ย้ายถิ่นฐานเพื่อหาแหล่งอาหารใหม่ ตัวนำ 3 ตัวแรก ดังที่เห็นในภาพ เป็นหมาสูงวัย เมื่อมีการเคลื่อนย้ายฝูง เป็นกลุ่มนำหน้า เพราะไม่แข็งแรงหรือเร็วเท่ากับหมาหนุ่มสาว แต่เวลาถูกดักทำร้ายด้วยหมียักษ์หรือฝูงหมาป่าอื่น ก็จะเป็นกลุ่มแรกที่จะต้องเป็นตัวปะทะ ได้รับอันตรายก่อนเขา แต่ทำให้ฝูงที่จะตามมาได้เตรียมตัวทัน แต่ขณะเดียวกัน หากตัวสูงวัยต้องไปอยู่ท้ายฝูง ก็อาจช้าและหลุดหลงฝูง ทำให้ได้รับอันตรายหรืออดตายได้

ส่วนที่วิ่งตามมาในระดับกลางๆ คือกลุ่มที่เป็นตัวเข้าต่อสู้จริง หากเปรียบกับกองทัพก็จะเป็นเหมือนทัพหลวง

ส่วนตัวหัวหน้าจริงอยู่ท้ายสุดของฝูง จะเป็นตัวสั่งการ การจะสั่งเข้าสู้ จะไปทางซ้ายหรือขวา หรือจะต้อนแยกฝูงกวางหรือควายป่าอย่างไร ต้องมีการนำจากตัวหัวหน้า ตัวหัวหน้าวิ่งคุมท้ายฝูง เพราะเร็วพอ แข็งแรงพอ มั่นใจได้ว่าจะไม่หลุดจากฝูง และจะทำหน้าที่ดูอันตรายจากส่วนท้าย

ย้อนมาคิดถึงชีวิตผู้คนในสังคม การดำรงชีวิตก็คือการต้องทำงาน มีงานอย่างใดอย่างหนึ่งทำ แม้เป็นงานที่ไม่มีรายได้มากมาย แต่ก็เป็นความจำเป็นในการดำรงชีวิต คนสูงวัยไม่ต้องทำงานเหมือนคนหนุ่มสาว ไม่ต้องวิ่งอย่างเต็มกำลัง วิ่งไปตามระดับความสามารถของร่างกาย


เมื่อผมเข้าสู่ความเป็นคนสูงวัย มองภาพตัวเองเหมือนหมาป่า 3 ตัวแรกนี้ ผมไม่ได้เป็นห่วงว่าจะตายเร็วหรือตายช้า แต่อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า มีความหมาย มีอะไรที่เราจะทำได้และเป็นประโยชน์ก็อยากทำ หากการจะดำรงชีวิตอยู่ ต้องเป็นภาระมากมายแก่คนรุ่นหลัง ต้องมีค่ารักษาพยาบาลมากมาย ทำให้เรามีชีวิตยืนยาวออกไปได้อีกสักระยะ แต่ก็เป็นไปอย่างไม่มีคุณภาพชีวิต อย่างนี้ก็อยากจะสละโอกาสในการรักษาพยาบาลให้กับคนอื่นๆที่เขาต้องการบริการนี้มากกว่า

No comments:

Post a Comment