คำปาฐกถาตอบรับ ในงานรับรางวัลช้างทองคำ รศ.ดร. ประกอบ คุปรัตน์

คำปาฐกถาตอบรับ ในงานรับรางวัลช้างทองคำ

รศ.ดร. ประกอบ คุปรัตน์

คำปาฐกถาตอบรับ ในงานมอบรางวัลช้างทองคำของมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ (Surindra Rajabhat University – SRRU) แก่ รศ.ดร. ประกอบ คุปรัตน์ วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2557 ณ เวลา 18:30-21:00 น. ณ โรงแรมทองธารินทร์ เมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์

----------

ภาพ รศ.ดร. อัจรา ภาณุรัตน์ ได้ให้เกียรติอ่านคำสดุดี

ภาพ รศ.ดร. ประกอบ คุปรัตน์ ในพิธี

ขอขอบพระคุณมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ คณะผู้บริหาร โดยเฉพาะอธิการบดี รศ.ดร. อัจฉรา ภาณุรัตน์ หลักสูตรดุษฎีบัณฑิตภาวะผู้นำและการบริหาร คณาจารย์ ศิษย์เก่า นิสิตนักศึกษา สถาบันเอเซียศึกษา โครงการ Surin International Folklore Festival – SIFF ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสร่วมทำงานกับมหาวิทยาลัย ชุมชนจังหวัดสุรินทร์ และท้องถิ่นอีสานใต้ และขอบพระคุณที่ได้รับรางวัลช้างทองคำที่ทรงคุณค่านี้

ผมถือโอกาสเล่าเพื่อบันทึกอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของหลักสูตรดุษฎีบัณฑิต ภาวะผู้นำและการบริหาร (Educational Leadership & Administration) ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ ซึ่งเมื่อเริ่มต้นกว่า 8 ปีที่ผ่านมา โดยได้ใช้ชื่อว่า “หลักสูตรความเป็นผู้นำและการบริหารการศึกษา” หรือ (Doctoral Program in Educational Leadership and Administration) เพื่อบอกเล่าแก่คนรุ่นหลังที่ยังไม่ทราบความเป็นมา และฝากความหวังสำหรับมหาวิทยาลัย ผู้บริหาร และนักศึกษาผู้ที่จะร่วมรับผิดชอบดำเนินการต่อไป

หลักสูตรนี้ มุ่งหวังการสร้างความเป็นผู้นำแบบมืออาชีพให้กับจังหวัดสุรินทร์ และในท้องที่ใกล้เคียง โดยเน้นการพัฒนาความสามารถของผู้เรียนดังต่อไปนี้

1. 8วามสามารถในการสื่อสาร (Communication) เพื่อเป็นเครื่องมือในการติดต่อสร้างเครือข่ายวิชาการกับต่างประเทศ

1) ความสามารถในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและคอมพิวเตอร์ (Information & Communication Technologies – ICT)

2) ความสามารถด้านภาษาต่างประเทศ (Languages Skills) ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน และอื่นๆ

2. ความสามารถในการริเริ่มสิ่งใหม่ ดังในกรณีความสามารถวิเคราะห์สภาวะแวดล้อม (Environmental Scanning) และการจัดทำแผนงานที่ต้องมีความคุ้มทางธุรกิจ (Business Plan) คือริเริ่มด้วยการคิดและทำได้ได้อย่างเป็นระบบ

. การได้ไปเห็นและมีประสบการณ์ต่างประเทศ (Educational Trips & Training Abroad) ทั้งประเทศเพื่อนบ้าน ในประเทศอื่น และทวีปอื่นๆที่อยู่ไกลออกไป

6-8 ปีที่ผ่านมา ได้พิสูจน์ว่าสิ่งที่เราร่วมกันคิดนี้ ทำได้ ทำจนประสบความสำเร็จ แม้จะไม่ง่ายนัก แต่ส่วนใหญ่ก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรคจนประสบความสำเร็จมาแล้ว

อนาคต เราจะทำได้อย่างยั่งยืน และเกิดประโยชน์อย่างเต็มที่หรือไม่?

ยั่งยืน (Sustainability) คือมีเป้าหมายรับผู้เรียนปีละ 7-10 คน มีอัตราความสำเร็จที่ไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 อีก และแม้ในอีก 5-10 ปีข้างหน้า ก็ยังมีผู้ต้องการมาศึกษาต่อที่มีคุณสมบัติเหมาะสม จบได้ในเวลาอันควร ในอัตราไม่น้อยกว่าร้อยละ 70-80

ข้อจำกัดคือ ประชากรที่เกิดน้อยลงทั่วประเทศ และมีสถาบันการศึกษาต่างๆมาให้บริการที่ลักษณะใกล้เคียงกันมากขึ้น แต่เราจะทำได้ด้วย ขยายบริการด้านการศึกษาระดับสูงให้กว้างออกไป ซึ่งกระทำได้ด้วย 2 วิธีการ คือ

1. จากมุ่งเน้นที่สายวิชาบริหารการศึกษา ไปสู่สายอื่นๆ (Expansion) เช่น บริหารธุรกิจ บริหารรัฐกิจ องค์กรพัฒนาเอกชน ชุมชน ศาสนา ฯลฯ ดังที่หลักสูตรได้ปรับเปลี่ยนเป็น “ภาวะผู้นำและการจัดการ” (Doctoral Program in Leadership & Administration) แพทย์ สาธารณสุข ทหาร ตำรวจ นักธุรกิจ ฝ่ายการปกครองส่วนท้องถิ่น พระ ฯลฯ สามารถมารับบริการได้

2. ขยายพื้นที่บริการให้กว้างขวางออกไป (Geographical Areas) โดยมุ่งเปิดสู่ความเป็นนานาชาติ (Internationalization) ดังเช่น เปิดสู่ อาเซียน จีน อินเดีย โดยเน้นการพัฒนาบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษา

3. การขยายบริการวิชาการ (Community Services) ซึ่งทำได้ 2 ทางเป็นอย่างน้อย

1) การให้บริการวิชาการ การฝีกอบรมระยะสั้นและกลาง ดังเช่น การพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา (Staff Development) ของมหาวิทยาลัยราชภักสุรินทร์ และเครือข่ายในภูมิภาค เช่น สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาลัยพยาบาล วิทยาลัยเทคนิค มหาวิทยาลัยสงฆ์ ฯลฯ

2) การเข้าไปมีส่วนร่วมในแผนพัฒนาท้องถิ่น (Local Community Development Plan) เช่น แผนพัฒนาจังหวัด แผนพัฒนาองค์การบริหารส่วนตำบล แผนการพัฒนาการเกษตร การมีชุมชนเกษตรกรรมที่ก้าวหน้า ที่ประชาชนยังคงรักษาที่ดินของตนเองไว้ได้ คนสูงอายุในชนบทได้รับการดูแลอย่างมีคุณค่าและศักดิ์ศรี

สุดท้ายนี้ แม้ผมจะไม่ได้เป็นประธานหรือคณาจารย์ประจำหลักสูตร “ภาวะผู้นำและการบริหาร” แต่ก็ยังจะช่วยทำงานได้ตามแต่อัตภาพ หากมีอะไรที่จะรับใช้ได้ ก็จะทำให้ด้วยความยินดี

และอีกครั้ง ต้องขอบพระคุณในไมตรีจิต ที่ได้มอบรางวัลช้างทองคำอันมีเกียรตินี้ ผมจะทำตนให้มีคุณค่าสมแก่รางวัลนี้ตลอดไป