ตะวันออกกลางกำลังเผชิญกับ “พายุการเมือง”

ตะวันออกกลางกำลังเผชิญกับ “พายุการเมือง”

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org

เก็บความจากข่าว “Clinton: Mideast faces 'perfect storm' of unrest” ใน NBC, msnbc.com and news services, updated 2/5/2011 9:04:54 AM ET

ฮิลลารี คลินตัน (Hillary Clinton) รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศกล่าวต่อผู้นำในภูมิภาคว่าจำเป็นต้องมีการปฏิรูปสู่ความเป็นประชาธิปไตย มิฉะนั้นก็จะเผชิญกับความโกลาหลทางการเมืองขนานใหญ่

คลินตันได้กล่าวในที่ประชุมว่าด้วยความมั่นคงที่เมืองมิวนิช ประเทศเยอรมัน โดยกล่าวว่า เพราะความที่ขาดการปฏิรูปทางการเมืองในประเทศตะว้นออกกลาง ประกอบกับการมีประชากรยุคใหม่ที่มีการใช้การสื่อสารสมัยใหม่อย่างอินเตอร์เน็ตอย่างกว้างขวาง ทำให้ผู้ครองอำนาจที่เป็นคนรุ่นเก่าในภูมิภาคต้องประสบวิกฤติการทางการเมือง และเป็นวิกฤติต่อความมั่นคงของสหรัฐด้วยเช่นกัน

ภูมิภาคตะวันออกกลางกำลังถูกพายุการเมืองกระหน่ำ (Perfect storm) ซึ่งเป็นแนวโน้มทางการเมืองที่ทรงพลังมาก และนี่เป็นเหตุให้มีการเดินขบวนประท้วงไปตามถนนในเมืองตูนิส ไคโร และเมืองอื่นทั่วทั้งภูมิภาค การจะคงอยู่โดยไม่ยอมเปลี่ยนแปลงนั้นทำได้ยาก

คำว่า Perfect Storm นั้น หมายถึงพายุทางการเมือง ที่มีองค์ประกอบหลายด้านที่นำไปสู่การเกิดพายะกระหน่ำในภูมิภาคอย่างพร้อมๆกัน กล่าวคือ ประเทศมีเศรษฐกิจโดยรวมดี แต่การแบ่งปันทรัพยากรไม่เป็นไปอย่างทั่วถึง มีช่องว่างระหว่างคนจนกับคนรวย สังคมเป็นแบบมีระบบชั้น การศึกษาได้มีการขยายตัวอย่างกว้างขวาง แต่การศึกษาในแบบใหม่ไม่ได้ทำให้คนมีงานทำ เยาวชนจำนวนมาก ในบางประเทศมีเยาวชนไม่มีงานทำกว่าร้อยละ 30-40 เป็นความกดดันต่อคนรุ่นใหม่ แต่ขณะเดียวกัน ช่องการสื่อสารใหม่ๆที่ในสมัยคนรุ่นพ่อแม่ไม่มี คือ อินเตอร์เน็ต ระบบเครือข่ายสังคมอย่าง Facebook, Twitter ทำให้เขาสื่อสารกับโลกภายนอกได้อย่างกว้างขวาง ทีวีในยุคใหม่ที่สามารถรับสารจากภายนอกประเทศได้ ผ่านดาวเทียม หรืออินเตอร์เน็ต อย่าง Aljazeera, BBC, CNN, ได้เข้ามาทดแทนสื่อวิทยุและโทรท้ศน์ที่รัฐบาลควบคุมได้ก็จริง แต่ผู้คนที่ต้องการเสรีภาพก็ไม่ได้สนใจหรือเชื่อถือทั้งหมด

ความจริงอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศในภูมิภาคนั้นไม่เลว ดังเข่นในประเทศอียิปต์ ซึ่งในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา GDP เติบโตถึงร้อยละ 7 โดยเฉลี่ย แต่นั่นไม่สามารถทำให้เกิดความพึงพอใจแก่ประชาชนโดยทั่วไป ตราบเท่าที่การเมืองของประเทศก็ยังเป็นระบบเผด็จการ อำนาจทางการเมืองอยู่แต่ในกลุ่มคนชั้นนำ และผู้นำประเทศได้ปกครองอย่างต่อเนื่องมานานกว่า 20-30 ปี เสถียรภาพอย่างหยุดนิ่ง และขณะเดียวกัน ยังมีการคุกคามสิทธิเสรีภาพในการคิดในการนำเสนอข่าวสาร จึงทำให้เกิดการประทุกันอย่างกว้างขวางในหลายๆประเทศ