ฉันมีเรือนร่างของผู้หญิง และมีอารมณ์ของเด็ก

ฉันมีเรือนร่างของผู้หญิง และมีอารมณ์ของเด็ก

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org

Updated: Friday, August 26, 2011

Keywords: ชีวิตนักแสดง, บุคลิกภาพ, พรสวรรค์, อารมณ์, เหตุผล

I have a woman's body and a child's emotions. ~ Elizabeth Taylor
ฉันมีเรือนร่างของผู้หญิง และมีอารมณ์ของเด็ก ~ อลิซาเบธ เทย์เลอร์

ความนำ

ประวัติของอลิซาเบธ เทย์เลอร์ (Alizabeth Taylor) เป็นหนึ่งในชีวิตดาราภาพยนตร์ที่น่าสนใจศึกษา เธอมีพรสวรรค์ในการแสดง และประกอบด้วยความงดงามยิ่ง จึงทำให้เธอเป็นดาราที่โด่งดังเป็นเวลายาวนาน

อลิซาเบธ เทย์เลอร์ ได้ดีในแวดวงการแสดง ก็เพราะอารมณ์ที่เธอมีพรสวรรค์แสดงออกได้อย่างเข้าใจบทบาทของที่เธอแสดง และในอีกด้านเธอมีทุกข์ก็เพราะอารมณ์ ซึ่งก็เป็นลักษณะเดียวกันกับดาราภาพยนตร์และศิลปินทั้งชายและหญิงมากมาย ที่ประสบความสำเร็จในอาชีพการแสดง แต่ในอีกด้านหนึ่งคือชีวิตส่วนตัวนั้น เขาเหล่านี้มักมีปัญหาด้านอารมณ์ และการใช้เหตุผล

ประวัติของอลิซาเบธ เทย์เลอร์

อลิซาเบธ เทย์เลอร์ มีชื่อเต็มว่า Dame Elizabeth Rosemond "Liz" Taylor เกิดเมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1932 และเสียชีวิตในวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 2011 เธอเป็นนักแสดงหญิงอเมริกันเชื้อสายอังกฤษ โดยเริ่มงานแสดงตั้งแต่ยังเป็นดาราเด็กให้กับบริษัทภาพยนตร์ MGM เธอเป็นนักแสดงภาพยนตร์ในยุคทองของฮอลลิวูด (Hollywood's Golden Age) เป็นดาราภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งของโลก เธอเป็นที่รู้จักในความสามารถด้านการแสดง และการใช้ชีวิตที่หรูหรา ความสวยงาม และดวงตาสีม่วงที่สวยแปลก

ในภาพยนตร์ที่เธอประสบความสำเร็จได้แก่ National Velvet (1944) นับเป็นความสำเร็จแรกของเธอ และตามมาด้วยการเป็นดารานำใน Father of the Bride (1950), A Place in the Sun (1951), Giant (1956), Cat on a Hot Tin Roof (1958), และ Suddenly, Last Summer (1959). เธอได้รับรางวัลตุ๊กตาทองในฐานะนักแสดงหญิงดีเด่น (Academy Award for Best Actress) จากภาพยนตร์เรื่อง BUtterfield 8 (1960), เธอแสดงเป็นดาราหญิงนำในภาพยนตร์ใหญ่ของยุคในบทคลิโอพัทรา ในเรื่อง Cleopatra (1963), และเธอได้แต่งงานกับดาราชายนำร่วมชาวอังกฤษ คือ Richard Burton. ทั้งสองแสดงภาพยนตร์ร่วมกัน 11 เรื่อง ซึ่งรวมถึง Who's Afraid of Virginia Woolf? (1966)

ในชีวิตส่วนตัวของเธอ เธอแต่งงานรวม 8 ครั้ง และป่วยชนิดเจียนตายหลายครั้ง ในฐานะนักแสดง เธอได้รับรางวัลต่างๆมากมาย และรวมถึงมีชื่อเป็นหนึ่งในดาราอเมริกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อลิซาเบธ เทย์เลอร์ถึงแก่กรรมด้วยโรคหัวใจล้มเหลวในวัย 79 ปี

บทวิเคราะห์

ลองหันมาวิเคราะห์ชีวิตของนักแสดงที่มักจะมีปัญหาในชีวิต

แนวคิดของ Eric Berne นักจิตวิเคราะห์ชาวอเมริกันที่เกิดในแคนาดา งานของเขาเรียกว่า Transactional Analysis หรือ TA ซึ่งใช้ในการอธิบายบุคลิกภาพของคนในช่วงทศวรรษที่ 1950s เขาอธิบายว่า คนเราทุกคนมี 3 สถานะของจิตใจอยู่ในตนเอง แต่อาจจะมีส่วนใดส่วนหนึ่งที่หนักกว่าส่วนอื่นๆ กล่าวคือ

ความเป็นพ่อแม่ (Parent) คือความต้องการมีอำนาจเหนือผู้อื่น ซึ่งอาจเป็นทั้งในส่วนที่เป็นความรักความห่วงใย ต้องการดูแล หรือเป็นแบบพ่อแม่ที่เข้มงวด ดุด่า ลงโทษ คนที่ทำหน้าที่เป็นนักบริหารและผู้นำเป็นอันมากมีลักษณะส่วนนี้มากกว่าส่วนอื่นๆ ส่วนหนึ่งของลักษณะความเป็นพ่อแม่นี้ เพราะต้องคอยคิดถึงวิธีการให้รางวัลแก่คน การสอนเขา หรือลงโทษเขาเมื่อเขาไม่ได้ทำหน้าที่อันควรในองค์การ

ความเป็นผู้ใหญ่ (Adult) คือลักษณะความเป็นเหตุเป็นผล เหมือนกับบุคลิกนายธนาคาร นักวิทยาศาสตร์ ไม่แสดงออกทางอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นโกรธ กลัว เกลียดชัง ทุกอย่างเป็นการแสดงออกด้วยเหตุผล แต่คนในลักษณะดังกล่าวนี้ บางทีก็มีความน่าเบื่อสำหรับคนใกล้ชิดได้

ความเป็นเด็ก (Child) คือส่วนของคนที่ใช้อารมณ์ สนุก โกรธ เสียใจ ดีใจก็ล้วนแสดงออกมา ลักษณะของความเป็นเด็กแบบสนุกสนานก็เป็นส่วนหนึ่ง ความเป็นเด็กทั่วไปต้องการการชี้นำจากผู้ใหญ่ หรือต้องมีคนคอยดูแล แต่บางครั้งความเป็นเด็กคือการตามใจตัวเอง เหมือนที่เขาเรียกว่า Spoiled brat คิดจะทำอะไรก็ทำตามใจตนเอง ถ้าอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ ก็ลงไปชักดิ้นชักงอ คนเป็นดารา บางครั้งไม่ได้คิดถึงคนอื่น หรือทำตามขั้นตอนของกลุ่มหรือองค์การที่มี

นักแสดงเป็นอันมากมีลักษณะดังกล่าวนี้ ซึ่งรวมถึง อลิซาเบธ เทย์เลอร์ และนักแสดงคนอื่นๆ ซึ่งบางทีทำให้คนอื่นๆอยู่ร่วมด้วยยาก เมื่อจะมีชีวิตคู่ก็มักจะอยู่ด้วยกันไม่ยืด โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองฝ่ายเป็นนักแสดง มีลักษณะเป็นพวกใช้อารมณ์ เป็นเหมือนเด็กๆด้วยกันทั้งสองฝ่าย

หากต่างคนต่างสนุกสนาน มีอารมณ์อย่างบวก ก็ยังดี คือเฮฮาไปด้วยกัน เหมือน “เด็กชอบสนุก” ไปเที่ยวไหนไปด้วยกันได้ แต่ก็มีโอกาสที่จะสนุกสนานจนไม่ได้ทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราว หรือเวลาอยู่รวมกันกลับไม่รับผิดชอบ รับงานแล้วไม่สามารถทำงานตามความรับผิดชอบ เพราะไม่ได้ใช้ลักษณะที่เขาควรจะมีความเป็น “ผู้ใหญ่” อยู่บ้าง

แต่หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเป็นเด็กแบบตามใจตัวเอง ขึ้โมโห ขี้น้อยใจ ต้องการคนคอยเอาใจอยู่ตลอดเวลา อย่างนี้ก็จะอยู่ด้วยกันลำบาก หรือบางทีแม้แต่การทำงานในวงการศิลปะ ก็ยังต้องมีความรับผิดชอบในหน้าที่การแสดง แต่คนตามใจตัวเองนั้น บางที่แสดงออกซึ่งความไร้เหตผลอย่างไม่จำกัดเวลาและสถานที่

อันที่จริง นักแสดงที่ประสบความสำเร็จนั้น เขาอาจมีทั้ง 3 ลักษณะนั้นแหละ คือมีทั้งความเป็นพ่อแม่ เป็นผู้ใหญ่ และมีความเป็นเด็ก แต่ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อใดที่เขาควรจะใช้ลักษณะบุคลิกของเขาให้เหมาะสม เช่น เมื่อเขาต้องเป็นดารานำ บางทีเขาต้องแสดงความรับผิดชอบเหมือนพ่อแม่หรือผู้ใหญ่ แสดงให้คนอื่นๆเห็นว่าภาพยนตร์ที่เขาร่วมแสดงนั้นมีความหมาย และจะประสบความสำเร็จ ดาราในลักษณะที่มีความเป็นผู้นำอยางนี้ก็มีให้เห็น อย่าง Clint Eastwood ซึ่งเขาเองในระยะต่อมา ก็เป็นทั้งดารานักแสดง และต่อมากลายเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง

นักแสดงบางคนแม้จะเป็นดาราที่ใช้อารมณ์ได้ดี แสดงได้อย่างเข้าใจบทบาท แต่เมื่อเขาต้องอยู่ในบทบาทนักธุรกิจ ซึ่งต้องใช้ความเป็นผู้ใหญ่ (Adult) แม้มีผู้จัดการธุรกิจ แต่ตนเองก็ต้องมีส่วนในการเจรจาต่อรองด้านค่าตัวและกรอบธุรกิจ ดาราส่วนหนึ่ง ดัง อาโนลด์ ชวาเซนเนกเกอร์ หรือ “คนเหล็ก” ก็ประสบความสำเร็จทางธุรกิจอย่างดี

มีดาราภาพยนตร์บางคนที่ประสบความสำเร็จเป็นดาราระดับไม่เด่นนัก แต่เขาผันตัวเองสู่ความเป็นผู้นำและเป็นนักการเมือง จนได้รับเลือกเป็นผู้ว่าการรัฐ และเป็นสูงสุดถึงระดับประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาอย่าง Ronald Reagan และก็ต้องนับว่าเขาประสบความสำเร็จในฐานะประธานาธิบดี ได้รับเลือกตั้งด้วยเสียงชนะเด็ดขาด ได้ดำรงตำแหน่งถึง 2 สมัย

บทสรุป

คนที่เข้าสู่อาชีพการแสดง และต้องการดูแลตนเองให้ประสบความสำเร็จและเป็นคนมีความสุขได้ตลอดชีวิต จะต้องเข้าใจลักษณะบุคลิกภาพของตนเอง และขณะเดียวกันต้องเข้าใจลักษณะของอาชีพนักแสดงอย่างจริงจัง

การเข้าใจลักษณะบุคลิกภาพของตนเองว่าบุคลิกของตนเองนั้นหนักไปทางด้านใด ความเป็นพ่อแม่ ความเป็นผู้ใหญ่ และความเป็นเด็ก คนทุกคน รวมทั้งดาราภาพยนตร์ล้วนต้องเข้าใจลักษณะของตนเอง และดึงลักษณะที่เหมาะสมออกมาใช้ให้ถูกกับสถานะในเวลานั้นๆ

อย่าใช้ชีวิตไปอย่างสุดโต่ง เป็นพ่อแม่ตลอดเวลา เป็นผู้ใหญ่ตลอดเวลา หรือเป็นเด็กตลอดเวลา ดังนี้เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หรือมิฉะนั้นเราก็จะมีปัญหาในสัมพันธภาพกับมนุษย์และการดำรงชีวิตของเรา

บางครั้งเราต้องมีความเป็นพ่อแม่ คือเป็นพ่อแม่ที่มีลูกๆต้องดูแล มีคนที่ต้องการมาอยู่ภายใต้การดูแลของเรา ยิ่งดาราที่ไต่เต้าไปสู่การเป็นผู้กำกับ เป็นผู้บริหารงานศิลปะ ดังนี้เขาต้องมีสถานะส่วนหนึ่งเหมือนเป็นพ่อแม่ที่ต้องรับผิดชอบต่อคนในความรับผิดชอบ

บางครั้ง เราต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ต้องใช้เหตุผลในการมีสัมพันธภาพต่อกัน และต้องเคารพความคิดเห็นของคนที่ต่างมีความคิดอิสระ ดาราบางคนเขารู้ดีว่าชีวิตการเป็นนักแสดงนั้นเป็นช่วงสั้นๆของชีวิต บางคนจึงเตรียมทำธุรกิจ หาและพัฒนาอาชีพอื่นๆเพื่อรองรับการดำรงชีวิตในระยะยาว

บางครั้ง เราต้องทำตัวเป็นเด็ก โดยเฉพาะในบทบาทนักแสดง ที่ต้องใช้อารมณ์และความเข้าใจในบทบาทที่ละเอียดอ่อน และเขาต้องถ่ายทอดบทบาทนั้นในการแสดงออกทางอารมณ์อย่างลึกซึ้ง

กิจการภาพยนตร์มีอายุกว่าร้อยปีแล้ว กิจการแสดง ละคร ดนตรี และศิลปะอื่นๆ ล้วนมีประสบการณ์ในอาชีพศิลปินมานานหลายร้อยปีมาแล้ว ดาราและศิลปินล้วนได้เรียนรู้และถ่ายทอดประสบการณ์จากรุ่นพี่และประวัติของศิลปะแต่ละแขนงยาวนาน ดารานั้นมีน้อยคนนักที่จะเป็นดาวค้างฟ้า มีเป็นอันมากที่เป็นเหมือนผีพุ่งใต้ ดังขึ้นมาเร็ว และก็ดับไปอย่างเร็ว การที่ดาราจะเข้าใจธรรมชาติของการอาชีพ เข้าใจบุคลิกความเป็นตัวตนของตนเอง และการปรับสภาพการใช้ชีวิตอย่างเข้าใจสรรพสิ่ง เหล่านี้จะทำให้เขาสามารถมีชีวิตที่เป็นสุขได้เยี่ยงคนธรรมดาสามัญทั้งหลาย