สุภาษิตดัช "อย่าแบกน้ำไปทะเล"

อย่าแบกน้ำไปทะเล

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org

Keywords: proverbs, สุภาษิต,

มีสุภาษิตชาวดัชบทหนึ่งกล่าวว่า “Water naar zee dragen.” เป็นคำประชดที่แปลเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า “Carrying water to the sea." “การแบกน้ำไปทะเล” หรือที่มีกล่าวกันในอีกแนวหนึ่งที่เป็นแบบวัฒนธรรมอังกฤษว่า "Carrying coals to Newcastle." หรือ “แบกถ่านหินไปนิวแคสเซิล”

การจะไปทะเล ทำไมจะต้องไปขนน้ำไปยังทะเล เพราะในทะเลก็มีน้ำรออยู่แล้ว หรือเป็นสุภาษิตที่เตือนว่า ต้องไม่ไปเหนื่อยยากกับสิ่งที่ไม่จำเป็นและไร้ประโยชน์ หากเราจะสำรวจสภาพการและสถานการณ์ให้ดี

คำว่า Newcastle มาจากคำว่า Newcastle upon Tyne ซึ่งเรียกสั้นๆว่า Newcastle เป็นเมืองหรือเขตเมืองและปริมณฑลหนึ่งในส่วนตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษ

เมืองนี้ในค.ศ. 1530 มีพระราชกำหนดที่จำกัดการนำเรือเอาถ่านหินจาก Tyneside ไปยัง Newcastle Quayside ซึ่งทำให้การค้าถ่านหินถูกผูกขาดอยู่กับผู้แทนจังหวัดของ Newcastle ที่รู้จักกันในชื่อ Hostmen ดังนั้นในสมัยก่อน หากใครจะใช้ถ่านหิน หากไปนำถ่านหินจากที่อื่นๆไป ก็จะใช้ไม่ได้ เพราะเขาไม่อนุญาต ต้องเป็นที่มาจากที่เขากำหนด การขนถ่านหินไปยัง Newcastle จึงนับเป็นการเสียเที่ยวเปล่า

ยกตัวอย่างการทำธุรกิจด้านอาหาร

ในสหรัฐอเมริกา มีชาวเอเชียอยู่เป็นอันมาก โดยเฉพาะแถบฝั่งทะเลตะวันตกและตะวันออก ซึ่งมีชาวเอเชียทั้งหลาย ตั้งแต่จีน ญี่ปุ่น เกาหลี เวียตนาม และไทยเชื้อสายจีน ล้วนมีอาหารที่ต้องใช้เส้นก๋วยเตี๋ยว ซึ่งในที่นี้หมายถึงเส้นก๋วยเตี๋ยวสดอย่างที่เราไปซื้อในตลาด ในแถบฝั่งตะวันตกของสหรัฐ ในแคลิฟอร์เนีย เมืองลอสแองเจลิสและซานฟราซิสโก มีการผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยวสดนี้ในท้องถิ่นเอง เพื่อป้อนให้กับชุมชนชาวจีนและชาวตะวันออก เช่นเดียวกับอาหารอื่นๆที่เขาสามารถหาได้โดยทั่วไปในสหรัฐอเมริกา

แต่ในอีกด้านหนึ่ง คือด้านตะวันออกในแถบที่เขาเรียกว่า New York City และ New England มีคนจีนและชาวเอเชียอยู่มากเหมือนกัน แม้อาจไม่มากเท่าย่านตะวันตกแถบแคลิฟอร์เนีย โดยปกติที่ผ่านมา ร้านขายอาหารจีนและอาหารแบบตะวันออก ต้องสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นสดจากแถบแคลิฟอร์เนีย โดยใส่รถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เป็นแบบมีระบบความเย็น แล้ววิ่งข้ามทวีป ใช้เวลา 3-4 วัน แต่อันที่จริงแล้ว สามารถทำได้ง่ายกว่านั้น คือตั้งโรงงานผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยวสดในแถบชายฝั่งตะวันออก และใช้วัตถุดิบในท้องที่ แล้วผลิตอาหารแบบนี้ป้อนให้กับอเมริกาซีกตะวันออก ลดค่าขนส่ง และได้เส้นก๋วยเตี๋ยวสด

ในด้านอาหารไทยแบบสำเร็จรูปก็เช่นเดียวกัน หากมีคนไทยอยากจะทำอาหารบรรจุกล่องแบบสด (ไม่ใช่แช่แข็ง) สิ่งหนึ่งที่ทำได้คือน้ำเข้าจากประเทศไทยโดยเร็วที่สุด คือผลิตในไทยแล้วนำขึ้นเครื่องบินไป แต่ในอีกวิธีหนึ่ง คือใช้วัตถุดิบที่อาจเสียง่าย (Perishable) แต่หาได้จากในอเมริกา ยกเว้นนำเครื่องแกงจากประเทศไทย และนำพ่อครัวไทยไปกำกับการผลิต แล้วผลิตอาหารกล่องแบบสด เก็บในอุณหภูมิ 5c เย็นแต่ไม่เย็นจัดแบบแช่แข็ง นับเป็นการลดต้นทุน ทำให้ค้าขายในต่างแดนได้

อย่างนี้เรียกว่ายึดสุภาษิตว่า “อย่าแบกน้ำไปทะเล” หรือให้ลึกซึ้งซับซ้อนขึ้นไปอีก “อย่าขนเอาถ่านหินไปเมือง Newcastle” เพราะมันไม่จำเป็น สามารถมีวิธีการที่ดีกว่าเป็นทางออก หากเราจะคิดหาวิธีกัน