แด่คุณพ่อสุเรษฐ บัวชาติ ผู้จากไป
พ่อจ๋า
ลูกรู้ว่าวันนึงเราต้องจากกัน
แต่ลูกคาดไม่ถึงเลย ว่าเราจะจากกันแบบนี้
พ่อเคยเป็นโลกทั้งใบของลูก
พ่อจะรู้หรือเปล่า ตั้งแต่ลูกยังเล็ก กี่ครั้ง กี่คืน ที่ลูกเฝ้ามองหน้าอกของพ่อขยับขึ้นลงตอนที่พ่อเมาแล้วนอนหลับไป กลัวเหลือเกินว่าวันหนึ่งพ่อจะหยุดหายใจ
แล้ววันนี้ก็มาถึง พ่อไม่หายใจแล้ว หากลูกไม่มีโอกาสได้อยู่เฝ้ามองพ่อ ณ ขณะนั้น
ลูกเคยดูแลพ่ออยู่หลายปี ได้เฝ้ามองพ่อมีลมหายใจ สุขภาพร่างกายยังแข็งแรงดี แต่สมองและสติของพ่อเสื่อมถอยไปทีละน้อย พ่อรำลึกถึงแต่เรื่องในอดีต คุณปู่ คุณย่าบ้านเก่าที่พ่อเติบโตมาและสุดท้ายพ่อก็จำลูกไม่ได้
พ่อจำเด็กผู้หญิงที่พ่อเคยบอกว่ารักมากที่สุดในโลกไม่ได้ ทั้งที่เราเคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอด พ่อเคยสอนลูกเล่นเกม เคยจับลูกนั่งตัก แล้วอ่านการ์ตูนภาษาอังกฤษให้ฟัง พ่อเคยทำกับข้าวให้ลูกกิน บางครั้งก็พาลูกไปกินอะไรแปลกๆ เรามีเรื่องตลกที่รู้กันแค่สองคนพ่อลูก ลูกชอบอ่านหนังสือแล้วทุกครั้งที่พ่อซื้อหนังสือให้ลูก พ่อจะเซ็นชื่อกับวันที่ลงบนปกหนังสือด้านในให้ลูกทุกครั้ง เราเคยทำอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน มันเจ็บปวดมากที่ได้เห็นว่าพ่อไม่มีความทรงจำของเราหลงเหลืออยู่แล้ว
ชีวิตช่างมีบททดสอบมากมายเหลือเกิน ลูกจะต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะผ่านอะไรหลายๆอย่างไปให้ได้การสูญเสียพ่อในวันนี้ก็เช่นกัน เมื่อลูกยังเด็ก ลูกเคยคิดเสมอว่า ลูกจะอยู่ได้อย่างไรหากไม่มีพ่อ แต่ชีวิตก็เป็นเช่นนั้น ลูกยังมีลมหายใจ และยังจะต้องอยู่เพื่อที่จะทำอะไรหลายๆอย่าง หนึ่งในหลายๆอย่างนั้นก็คือการคิดถึงพ่อ
พ่อคะ ลูกจะคิดถึงพ่อแบบนี้ตลอดไป จนกว่าเราจะได้พบกันในที่สุด
ธีรินทร์ (ฟ้า) บัวชาติ - บุตรสาว
2 มีนาคม 2560
สหรัฐอเมริกา
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment