“ความฝันของผม ชุมชนคนสู้น้ำ” ผมคงไม่ได้ฝันคนเดียวแล้ว

“ความฝันของผม ชุมชนคนสู้น้ำ” ผมคงไม่ได้ฝันคนเดียวแล้ว

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org

Keywords: Life diary, บันทึกชีวิต, Water Management, การจัดการน้ำ

"ความฝันของผม ชุมชนคนสู้น้ำ" เขียนเมื่อ 3/11/2553  มีคนมาเยี่ยมชม 10,632 ครั้ง แสดงว่าผมคงไม่ได้ฝันคนเดียวแล้ว ดูได้ที่ http://pracob.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

ผมเป็นคนเขียนบทความมานานแล้ว เมื่อเป็นนักวิชาการ สอนหนังสือในมหาวิทยาลัย ก็เขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ หรือลงวารสารบ้าง เป็นระยะๆ เวลาสอนหนังสือก็เขียนเป็นความสั้นๆ เรียกว่า Short notes สำหรับสอน เขียนในแผ่นโปร่งใส อย่างน้อยก็ทำเป็นแนวที่จะพูด ต่อมาก็มีวิธีการที่จะนำเสนอด้วยคอมพิวเตอร์ด้วยโปรแกรมอย่าง MS PowerPoint

เมื่อผมเตรียมการสอน และสอนเสร็จแล้ว บางครั้งรู้สึกตัวเองว่าพูดไม่ได้ชัดเจน ก็ใช้เวลาศึกษาเพิ่มเติมแล้วเขียนเป็นเอกสาร เพื่อเผยแพร่ตาม แต่ไม่เคยพิมพ์เป็นเรื่องเป็นราวด้วยตนเอง ยกเว้นมีคนมาขอให้เขียนบทความเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ หรือวารสาร ก็จะเขียนให้ตามคำขอ

ในระยะหลังเกษียณอายุราชการ เลือกทำงานอย่างตามสบายแล้ว ก็ยังไม่ได้ทิ้งงานวิชาการ ยังคงเขียนอยู่ทุกวัน เขียนโดยนำเสนอออนไลน์ เรียกว่าเป็นการออกกำลังสมอง หรือ Brain Exercise ครั้งแรกคิดว่าจะเขียนให้ได้วันละ 1 เรื่อง เป็นเรื่องเล็กๆ ตามเวลาที่พอจะมี แต่ในระยะหลังนี้มีวิวัฒนาการใหม่จะเล่าให้ฟัง

เมื่อผมเขียนบทความแล้วเสนอออนไลน์ใน My Words ที่ http://pracob.blogspot.com เขียนอย่างสม่ำเสมอมาได้ 4 ปีแล้ว โดยเขียนแบบสั้นๆ แล้วอาจมีภาพนำเสนอประกอบด้วยตามความเหมาะสม

ในระยะหลัง Blogspot ของ Google นอกจากจะให้ใช้ฟรีแล้ว เขาปรับปรุงเพื่อแข่งขันกับสื่อสังคมอย่าง Facebook จึงมีบริการต่างๆที่เพิ่มขึ้น ที่เป็นประโยชน์ เช่น เขาไม่ได้จำกัดว่าจะมีข้อมูลนำเสนออนไลน์ไปเท่าใด ดูเหมือนจะเสนอได้ไม่จำกัด สามารถนำเสนอรูปภาพได้ และนำภาพ Upload ได้จำนวนหลายๆภาพพร้อมกัน ที่สำคัญคือมีวิธีการที่จะติดตามสถิติผู้เข้าไปอ่านหรือ Download บทความที่ได้เขียนไป จึงทำให้ได้รู้ว่ามีบทความใดที่เขียนแล้วมีคนสนใจเข้ามาเยี่ยมอ่านมาก และมีส่วนไหนที่เขียนแล้วไม่มีคนเข้ามาอ่านมากนัก ซึ่งข้อมูลเหล่านี้ พบว่ามีหลายสาเหตุที่ทำให้คนเข้ามาอ่านหรือไม่อ่าน เริ่มตั้งแต่ การโปรยหัวเรื่อง ทำให้คนสนใจ เข้าใจในสิ่งที่จะนำเสนอต่อไปหรือไม่ เรื่อง หรือคำหลักที่ใช้ (Keywords) อยู่ในความสนใจของผู้คนที่เข้ามาอ่านในอินเตอร์เน็ตหรือไม่

ในบรรดาบทความที่ผมนำเสนอนั้นเป็นเรื่องหลากหลาย หลายหัวข้อไม่ใช่ความเชี่ยวชาญของผม แต่เป็นความสนใจ อยากเป็นนักศึกษาเข้าไปศึกษา แล้วนำมาพูด บางอย่างเป็นความชอบ เป็นความฝันส่วนตัว แต่อย่างไรก็ตาม หากเราเขียนบทความแล้วไม่มีคนสนใจอ่าน ก็เป็นเรื่องน่าเสียดาย ผมจึงปรับแนวเขียน จากที่เขียนตามความสนใจของตนเองนั้น ไปสู่การเขียนในเรื่องที่เป็นความสนใจของคนอื่นๆโดยทั่วไป เขียนแล้วมีสาระประโยชน์เพียงพอหรือไม่ด้วย

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่เป็นความชอบเป็นส่วนตัว คือการทำการเกษตร ผมมีที่ดินอยู่ที่อำเภอบางพลี สมุทรปราการ ราวๆกิโลเมตรที่ 21 บางนา-ตราด นอกจากจะเป็นนักวิชาการในมหาวิทยาลัย ผมเคยเลี้ยงไก่ไข่มากสุด 3,500 ตัว และทำบ่อเลี้ยงปลาควบคู่ โดยใช้ขี้ไก่เป็นอาหารปลา และเพื่อสร้างแพลงตอนในน้ำ ผมได้เรียนรู้วิถีชีวิตของเกษตรกร จากการที่ต้องลงมือทำจริง สำเร็จบ้าง แต่ล้มเหลวเสียก็มาก แต่ก็ทำให้เรียนรู้เข้าใจเรื่องดิน น้ำ และการเลี้ยงสัตว์ปีกไปด้วยในตัว

ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2553 เป็นต้นมา เรามีปัญหาเรื่องน้ำท่วมในฤดูฝน และในอีก 3-4 เดือนต่อมา เราก็กลับมีปัญหาเรื่องน้ำแล้ง ผมจึงได้เขียนบทความเรื่อง “ความฝันของผม ชุมชนคนสู้น้ำ” เขียนก่อนที่เราจะประสบปัญหาน้ำท่วมใหญ่ในปลายปี พ.ศ. 2554

วันนี้ผมเข้าไปดูสถิติเพื่อเรียนรู้วิธีการเขียนบทความ ปรากฏว่ามีบทความนี้มีผู้เข้ามาเยี่ยมอ่านแล้ว 10,632 ครั้ง ซึ่งมากที่สุดจากบทความที่ผมนำเสนอ เกือบ 1300 รายการ ซึ่งดีใจมากที่พบว่า ผมไม่ได้ฝันคนเดียว คงมีคนหลายๆคนที่สนใจปัญหาเรื่องการจัดการน้ำ (Water Management) ในบ้านเรา ดังนั้นแสดงความแนวคิดของผมที่จะไม่ตีพิมพ์ข้อเขียนของผมเป็นกระดาษคงจะใช้ได้ ส่วนใครจะนำบทความของผมไปตีพิมพ์ต่อก็เชิญได้ตามสบาย เพราะสิ่งที่ผมเขียนก็ไม่ใช่จะเกิดจากผมเองทั้งหมด เป็นเรื่องที่ไปเรียนรู้มา แล้วมาแลกเปลี่ยนกันเสียเป็นส่วนใหญ่ ในอีกด้านหนึ่ง ก็อยากจะร่วมแลกเปลี่ยนกับคนที่หันมาเขียนบทความหรือหนังสือออนไลน์ มีอะไรหลายอย่างที่ได้เรียนรู้จากการได้เขียน และมีข้อมูลสะท้อนกลับ สักวันคงจะได้มีโอกาสจัดการประชุมปฏิบัติการเล็กๆ สำหรับคนชอบเขียนและสอนหนังสือแบบออนไลน์