อย่ากลัวโตช้า แต่ให้กลัวอยู่เฉยๆ

อย่ากลัวโตช้า แต่ให้กลัวอยู่เฉยๆ

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
E-mail: pracob@sb4af.org
Keywords: cw022, การศึกษา, สุภาษิตจีน

อย่ากลัวโตช้า แต่ให้กลัวอยู่เฉยๆ (Chinese proverb: Education Quotes)

มีสุภาษิตจีนหนึ่งที่ฝรั่งได้แปลไว้เป็นภาษาอังกฤษว่า “ Be not afraid of growing slowly; be afraid only of standing still.” ซึ่งแปลเป็นไทยได้ว่า “อย่ากลัวโตช้า แต่ให้กลัวอยู่เฉยๆ”

อันคนเรานั้น การเติบโตเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา คนเรากว่าจะได้เกิดและเติบใหญ่จนระดับที่เขาเรียกว่า “ผู้ใหญ่” ก็ต้องใช้เวลากว่า 20 ปี คนเราจะนับความเป็นบัณฑิตได้ ก็ต้องมีอายุเฉลี่ยประมาณ 22 ปี การเรียนรู้ การเติบโตต้องใช้เวลา ไม่มีหนทางมากนักที่เราจะเลือกเดินทางลัด คนที่เร่งอยากให้โตเร็วๆ เช่น สมัยหนึ่งมีความพยายามที่จะใช้การสอบเทียบ ให้ได้เข้ามหาวิทยาลัยให้ได้เร็วที่สุด ซึ่งก็สามารถทำได้ เพราะหากนับเฉพาะเนื้อหากันแล้ว เป็นไปได้ว่า คนส่วนหนึ่งสามารถเรียนจนจบเนื้อหามัธยมศึกษาบริบูรณ์กันเพียงในเวลา 9-10 ปี ในขณะที่เราเคยใช้เวลานานนับ 12-13 ปี

แต่ในอีกด้านหนึ่ง การเติบโตมีหลายมิติ ไม่ใช่เพียงทางด้านวิชาการ เช่น ทางสังคม ร่างกาย ความพร้อมที่การรับผิดชอบ ความแข็งแกร่งทางด้านอารมณ์และจิตใจ คนบางคนในทางวิชาการ เขามีความเก่ง มีความพร้อม แต่ในทางสังคม เขายังมีความเป็นเด็กอยู่ ก็มีให้เห็น การที่เคยเข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยได้ตั้งแต่อายุเพียง 15-16 ปี ไม่มีความพร้อมในทางส้งคม แต่เมื่อต้องเข้าไปอยู่ในสภาพมหาวิทยาลัยแล้ว ก็ต้องพยายามทำตนให้พร้อม แต่ก็พบว่า แท้ที่จริงแล้วในทางสังคม ก็ยังเป็นเด็กอยู่นั่นเอง ไม่สามารถควบคุมตนเอง ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่สามารถเลือกทำในสิ่งที่ถูก หรือปล่อยตัวปล่อยใจไปในสิ่งที่ผิด กลายเป็นความล้มเหลวไปก็มี แทนที่จะเป็นความสำเร็จ

ในอีกด้านหนึ่ง เขาก็สอนว่า “อย่าให้อยู่เฉยๆ” คนที่เมื่อมีความพร้อมแล้ว แต่ไม่มีความพยายาม ไม่มีความคิดที่อยากจะเปลี่ยนแปลง อยู่อย่างไร ก็จะอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ คนในลักษณะอย่างนี้ ก็จะไม่ประสบความสำเร็จ เพราะในโลกของความเป็นจริง คนเราต้องเรียนรู้ และขวนขวาย ไม่ปล่อยให้ตนเองต้องอยู่อย่างนิ่งเฉย

อย่ากลัวโตช้า แต่ให้กลัวอยู่เฉยๆ สรุปได้ความว่า คนเรานั้น โตช้านั้นนับว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะการศึกษา หรือการเติบโต ต้องใช้เวลา และเราต้องมีความอดทน แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อถึงวันและเวลาที่น่าจะพร้อมแล้ว ก็ต้องไม่รอช้าที่จะต้องก้าวต่อไป ต้องสัดสินใจเดินไปตามเส้นทางของอนาคต และให้เดินทางอย่างพร้อม และเข็งแรง