คนเราต้องรู้จักรักครอบครัว

คนเราต้องรู้จักรักครอบครัว
ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat

Cw022, Proverbs, สุภาษิต

ในภาษาอังกฤษมีคำสุภาษิตว่า “Charity begins at home.” แปลเป็นไทยได้ว่า “การจะทำสาธารณกุศลนั้น ต้องให้เริ่มที่บ้านก่อน” หากที่บ้านเรา ยังไม่สามารถมีกิน มีความมั่นคงเพียงพอแล้ว การจะไปบริจาคอะไรให้กับสังคม แล้วท้ายสุดก็กลับมาช่วยตัวเองไม่ได้นั้น เป็นเรื่องที่ไม่ควร

เรื่องนี้ไม่ใช่สอนให้คนเห็นแก่ตัว แต่คนที่มีจิตใจดี มีความตั้งใจดี เฉพาะครอบครัวของเรา สามีหรือภรรยา ลูกๆ พ่อแม่ที่เลี้ยงเรามา เหล่านี้เป็นหน้าที่ๆเราจะต้องดูแล และรับผิดชอบอยู่ และทำในส่วนนี้ให้ดีเพียงพอเสียก่อน และง่ายที่สุด และเมื่อเรามีกำลังเหลือ ก็คิดเจือจานต่อสังคมและคนอื่นๆ

คนที่มีความสามารถ เมื่อเราได้เติบโตมีอำนาจ บารมี มีเงินมีทอง การจะบริจาคอะไรบ้าง จะไม่ใช้เรื่องยาก แต่หากเรายังขัดสน และขัดสนไปตลอดชีวิต โอกาสที่เราจะทำอะไรให้คนอื่นๆนั้น ก็จะเป็นเรื่องยาก เหมือนเวลาเราอยู่บนเครื่องบิน เขามีคำแนะนำเมื่อมีอุบัติเหตุ เราต้องใสหน้ากากออกซิเจน เขาให้พ่อหรือแม่ใส่ให้ตัวเองก่อน แล้วจึงใส่ให้กับคนข้างๆ แต่หากเรามัวแต่ไปดูแลคนอื่นๆในขณะที่ตัวเรายังไม่ได้ดูแล ท้ายสุดเราจะหมดสติหรือหมดแรงก่อนที่จะต้องไปช่วยคนอื่นๆ ที่จะยังมีอีกมาก

มีนักการเมืองระดับผู้แทนท่านหนึ่ง เป็นคนดี เมื่อเป็นผู้แทนราษฎร ก็ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน ใครมีปัญหาอะไร ก็ไปขอรับบริจาคจากผู้แทนฯ ผู้แทนฯ ก็ให้หรือแจกกันจนหมดตัว ท้ายสุด เมื่อแก่เฒ่า ก็ไม่มีอะไรติดตัว ต้องใช้ชีวิตอย่างอดๆอยากๆ กลายเป็นความกังวลแก่คนรอบข้าง เป็นกังวลต่อครอบครัว

ในกิจกรรมของวัดก็เช่นกัน เขาเรียกร้องให้ทางชาวบ้านบริจาคเงินและทรัพย์สินให้วัดนั้น เขาไม่อยากให้ต้องบริจาคกันจนหมดตัว แต่บริจาคอย่างพอเหมาะสม แต่มีเงินทองที่จะช่วยหรือสนับสนุนวัดไปนานๆจะดีกว่า หรือหากจะบริจาคอย่างจริงจัง บริจาคกันจนหมด ก็ควรเขียนเป็นพินัยกรรม ยกทรัพย์สินเงินทองให้กับสาธารณกุศล และกำหนดให้ชัดว่าจะมอบให้ใคร หน่วยงานไหน และอย่างไร อย่างนี้จะเหมาะกว่า แต่ระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่นั้น ก็จะได้มีกินมีใช้อย่างเหมาะสม ตามอัตภาพ