ประวัติโจว เอ็นไล (Zhou Enlai)

ประวัติโจว เอ็นไล (Zhou Enlai)

ประกอบ คุปรัตน์
Pracob Cooparat
Pracob@sb4af.org

ศึกษาและ เรียบเรียงจาก Wikipedia, the free encyclopedia ทั้งในส่วน ที่เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ

Keywords: cw103, ประเทศจีน, ความเป็นผู้นำ, การเมืองการปกครอง

	ภาพ โจว เอ็นไหล ถ่ายเมื่อปี ค.ศ. 1946
	นายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน 1st Premier of the People's Republic of China อยู่ในตำแหน่งช่วง 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 – 8 มกราคม ค.ศ. 1976 In office 1 October 1949 – 8 January 1976 ประธานาธิบดี President Mao Zedong Liu Shaoqi รองนายกรัฐมนตรี Deputy Dong Biwu Chen Yun Lin Biao Deng Xiaoping ผู้รับตำแหน่งคนต่อมา Succeeded by Hua Guofeng รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศคนแรก 1st Foreign Minister of the PRC ดำรงตำแหน่งในช่วง In office 1949–1958 บุคคลในตำแหน่งก่อนหน้า Preceded by None บุคคลรับตำแหน่งต่อ Succeeded by Chen Yi รองประธานพรรคคนที่สอง 2nd Chairman of the CPPCC รับตำแหน่งเมื่อ In office December 1954 – 8 January 1976 บุคคลก่อนหน้า Preceded by Mao Zedong บุคคลรับตำแหน่งต่อ Succeeded by vacant (1976–1978) Deng Xiaoping เกิดเมื่อ Born 5 March 1898(1898-03-05) Huai'an, Jiangsu, Qing Dynasty เสียชีวิตเมื่อ Died 8 January 1976 (aged 77) Beijing, People's Republic of China สัญชาติ Nationality Chinese พรรคการเมือง Political party Communist Party of China คู่ครอง Spouse(s) Deng Yingchao ศาสนา Religion Atheist การรับราชการทหาร Military service สงครามที่เข้ร่วม Battles/wars Eastern Expeditions Nanchang Uprising Encirclement Campaigns Second Sino-Japanese War Chinese Civil War This article contains Chinese text. Without proper rendering support, you may see question marks, boxes, or other symbols instead of Chinese characters.

ภาพ โจว เอ็นไหล เมื่อยัีงหนุ่ม

โจว เอินไหล (Zhou Enlai) เกิดเมื่อวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 1898 เสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1976 เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของสาธารณรัฐประชาชนจีน (first Premier of the People's Republic of China) ทำหน้าที่ในช่วงพรรคคอมมิวนิสต์จีนได้ขึ้นครองอำนาจในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1949 จนกระทั่งเสียชีวิตในเดือนมกราคม ค.ศ. 1976 โจวเป็นเครื่องมืออันสำคัญของพรรคคอมมิวนิสต์ที่ขึ้นสู่อำนาจ และมีส่วนสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของจีน และการพัฒนาโครงสร้าง (Restructuring) ของสังคมจีนใหม่

โจวเป็นนักการทูตที่มีความสามารถ เขาทำหน้าที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ (foreign minister) ในช่วงปี ค.ศ. 1949 จนถึงปี ค.ศ. 1958 โดยมีจุดยืนในเรื่องการคงอยู่ร่วมกันกับตะวันตก เขาได้เข้าร่วมการประชุมที่เจนีวาในปี ค.ศ. 1958 และช่วยให้มีการเดินทางของริชาร์ด นิกสัน (Richard Nixon) ประธานาธิบดีสหรัฐ ที่เดินทางมาเยือนประเทศจีนในปี ค.ศ. 1972 และเนื่องด้วยความสามารถของเขา เขาได้รอดพ้นเหตุการณ์ที่ฝ่ายซ้ายหัวรุนแรงได้รุกรานเจ้าหน้าที่ระดับสูงของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (Chinese Communist Party) ในช่วง “ปฏิวัติวัฒนธรรม” (Cultural Revolution) เขาพยายามลดความเสียหายจากการกร้าวร้าวของพวก “ยามแดง” (Red Guards) เขาได้ช่วยปกป้องพวกเจ้าหน้าที่พรรคในสายปฏิรูปเท่าที่เขาจะทำได้ ซึ่งทำให้เขาได้รับความชื่นชมอย่างกว้างขวางในระยะต่อมา

ภาพ ถ่ายร่วมกับภรรยา และ Edgar Snow นักเขียนประวัติศาสตร์เกี่ยวกับประเทศจีนในยุคของเหมา เจอตุง

เมื่อสุขภาพของเหมา เจอตุง (Mao Zedong) ได้เสื่อมลงในช่วงปี ค.ศ. 1971 และ 1972 เป็นช่วงที่สายปฏิรูปของโจวต้องต่อสู้กับฝ่าย “แก็งสี่คน” (Gang of Four) เพื่อการนำภายในพรรคคอมมิวนิสต์จีน ในช่วงเดียวกันนี้ สุขภาพของโจวได้เสื่อมลง และใน 8 เดือนต่อมา เขาได้เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งในกระเพาะปัสสาวะ ในวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1976 ประชาชนจำนวนมากได้หลั่งไหลแสดงความคารวะศพ และในช่วงนั้นได้แสดงความไม่พอใจในแก๊งสี่คน นำให้เกิดเหตุการณ์ที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน (Tiananmen Incident) ในช่วงดังกล่าว เติ้ง เสี่ยวผิง (Deng Xiaoping) ซึ่งเป็นพันธมิตรในสายปฏิรูปของโจวได้ขึ้นรับตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อมา และสามารถมีอำนาจเหนือพวกแก๊งสี่คน และในยุคต่อมาเติ้ง เสี่ยวผิงได้เป็นผู้นำสูงสุด (Paramount Leader) ต่อจากประธานเหมา