| หลงเธอ | |
| ทุกทิวาราตรีพี่ครุ่นคิด | ถึงมิ่งมิตรสมรนอนผวา |
| อยากอยู่เรียงเคียงนางข้างกายา | ไม่มีลาไม่มีพรากจากกันไกล |
| รู้หรือเปล่าจอมใจจ๋าว่าพี่รัก | สุดจะหักห้าวจิตคิดไฉน |
| ถึงหักอื่นหมื่นพันนั้นหักได้ | แต่ตัดใจห้ามรักหักไม่ลง |
| พี่ต้องการนางอยู่คู่ชีวิต | เป็นขวัญจิตชิดสมัครรักไหลหลง |
| นามนิทราหวั่นฝันพะวง | ถึงอนงค์มั่งคงในใจภักดี |
| ด้วยดวงใจใฝ่คะนึงถึงยอดหญิง | พี่รักจริงแต่สุดามารศรี |
| อยากอิงแอบแนบข้างกลางราตรี | ดวงฤดีนี้เป็นทาสสวาทนาง |
| เพียงชม้ายชายตามาให้พี่ | เพียงวจีจากน้องคลายหมองหมาง |
| เพียงประจักษ์ลักยิ้มอิ่มนวลปราง | เพียงเยื้องย่างยั่วเย้ามาเร้าทรวง |
| เธอผู้เดียวเหนี่ยวใจใช่หลอกลวง | เธอใช้บวงสวาทรัดมัดใจชาย |
| กลัวเธอแกล้งแสร้งหลอกบอกว่ารัก | กลัวเธอผลักรักหยามไร้ความหมาย |
| กลัวเธอหน่วงลวงเล่นดังเช่นควาย | กลัวเธอหน่ายแหนงหนีทำพี่ตรม |
| | นายนรินทร์ ห้าศิลป์ |
จากหนังสือศิษย์เก่าเทพศิรินทร์รุ่น 04-06, พ.ศ. 2506
No comments:
Post a Comment